Als kind al was ik gefascineerd door de wondere dierenwereld. Op tochten verzamelde ik de vreemdste objecten die ik in de natuur tegenkwam. Schedels, fossielen en mineralen. Uitgedroogde insecten, een achtergelaten slakkenhuis, een speciaal gesleten steen.
Het waren stuk voor stuk fascinerende vormen voor het leergierig jongetje dat ik was. Ik raakte gepassioneerd door natuurhistorie, biologische evolutie en de verhalen erachter. Dieren zeggen veel over de planeet waarop we leven, ze spiegelen onze maatschappij en ons, de mens.
Als kunstenaar breng ik nog altijd veel tijd door in natuurwetenschappelijke musea. Niet alleen voor de gereconstrueerde skeletten en uitgestorven diersoorten. Vooral de verhalen erachter leiden tot de meeste inspiratie.
Vaak verklaren de verhalen onze tradities vandaag. Zoals de Reuzen in Antwerpen. Duizenden jaren geleden spoelde op de Schelde-oevers een walvis aan, het karkas raakte doorheen de eeuwen bedolven met zand. Pas bij de bouw van de middeleeuwse stad kwamen bij opgravingen de beenderen weer bloot. De verbazing was groot: de enorme botten konden alleen maar van reuzen zijn geweest!
Ecosystemen evolueren. Dieren raken bedreigd, soms zijn ze er zelfs al niet meer. De fragiliteit van hun bestaan geef ik uiting in het broze papier. Andere historische dieren, zoals de dodo, zijn zelfs uitgestorven. Het geeft een goed gevoel die soorten weer tot leven te wekken. Elke sculptuur is uniek, gebaseerd op natuurhistorisch onderzoek, aangevuld met mijn artistieke blik.
De papier sculptuur blijft mijn uitgangspunt. Op die basis experimenter ik verder met andere materialmen en media, zoals porselein, metalen en hout.
Axel werd samen met 7 andere Antwerpse kunstenaars gevraagd om een nieuw werk te creeeren geInspireerd op de collective houtblokken van het Museum Plantin-Moretus. Hij creeerde een indrukwekkend papieren sculptuur, een opgeblazen fysieke 3D-variant van de boktor.
De narwal: Een wetenschappelijk gereconstrueerd skelet van een tandwalvis dat, verschillende meters lang, imposant over de trap van een statig herenhuis uitkijkt (bank Degroof)