‘Maar is het kunst?’ Zelfverklaard ‘schilderijmaker’ Denis de Gloire (1958) zingt zich van deze gewichtige vraag los. Zijn expressieve doeken en sculpturen getuigen van een verworven spontaniteit en vrijheid die hij zichzelf heeft aangeleerd door het bestuderen van de kunsthistorische traditie van de schilderkunst.
De Gloire had altijd een onweerstaanbare drang naar fysiek en sociaal contact. Hij zoekt telkens het echte leven op, doordrongen van een onvervalste” joie de vivre”, van energie en vreugde, vitalisme en bevrijding, en dat alles weerspiegelt zich in zijn werken. Als authentieke Bourgondiër-levenskunstenaar ook- vertaalt hij die vreugde en energie in expressieve doeken en sculpturen.
Hij is de kunstenaar, de action painter die houdt van het gevecht met materialen.
In zijn werk zijn duidelijk invloeden uit verschillende registers, van het nouveau réalisme en de Pop Art tot de geometrische abstractie, het minimalisme en de color field painting te vinden. In het oog springen meteen zijn drip-paintings, een knipoog naar de ritmische, vibrerende schilderijen van zijn illustere voorganger Jackson Pollock, alsof hij een verbond sloot met de Amerikaanse abstract-expressionist. De Gloire’s werk is een crescendo van -doorgaans vrolijke- kleuren met een presente grondlaag, alvorens er als een soort danser zijn dynamische toets en accenten op aan te brengen.
Ongrijpbaar, onorthodox en explosief. Denis De Gloire slaagt er in de term en de gedachte ‘action painting’ een frisse en verbazingwekkende hedendaagse allure te verlenen.
Wanneer je voor een van de “drippings” van Denis De Gloire staat, kan je niet anders dan je erin te verliezen. Je raakt als kijker snel verdwaald in de meanderen van kleurvlakken, verflagen en richtingloze lijnen. Elke vierkante centimeter lijkt een heel universum te bevatten, een indruk die blijft kleven om het even de afstand die je van het doek neemt.
Zijn ‘dripping-penselen’- hij gebruikt de kwasten als stokjes om met slierten verf te kunnen schilderen - zijn schitterende handgemaakte Roemeense lepels.
Gedurende enige tijd hebben 4 werken van 8meter op 3 meter tentoongesteld gestaan in het Belfort van Brugge: “de vier jaargetijden”
Het wauw effect en erna een blijvend goed gevoel. De Gloire geniet van het feit dat hij met zijn kleuren de mensen blij kan maken. Volgens de kunstenaar ligt er nog een hele weg open voor de positiviteit te ontdekken in kleurentherapie.